به نام خدا

شانزدهمین نور

آیه 8 سوره نور 

عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ (8)

سپاس وستا یش شایسته خداوند دانایی است که بنیان خانواده ر اخلق کرد برای حفظ ارزش انسانی ،حفظ آن را جز اصول حقه هر جامعه ایی قرار داد ، خداوندی که نیاز ها را می شناسد وبرای هر نیازی مرضیه به حق آن را قرار داده.

آیات ابندایی سوره نور توجه انسان را به حرمت کیان خاواده وحفظ این کیان مقدس مبذول می دارد و حد ومجازات خارج شدن از این حریم را عنوان می کند ، این آیات به زیباترین بیان به انسان می گوید که خانواده تا چه انداه نزد خداوند دارای قداست وارزش است وبر هیچ زن ومردی خروج از این حریم شایسته نیست .

مواردی که در این آیه توجه به آن لازم است ، اصل شهادت است که خداوند تهمتی را بی شاهد پذیرفتنی نمی داند .

ومورد قابل توجه دیگر سوگند به نام پروردگار است ، پروردگار عظیم است ونامش با عظمت سوگند به نام عظیم پروردگار تا انجا بلند ورفیع است که حتی می توان در مواردی که شاهدی نیست از این نام اعظم استفاده کرد ...از این آیه متوجه می شویم سوگند به نام عظیم پروردگار همیشه ودر همه جا وبرای موارد کوچک شایسته نیست وتنها در مواردی خاص می توان از این مورد سود جست .

خداوند با بیان این آیه واینکه در هنگام نبود شاهد پس از سوگند به نام پروردگار  از او در گذرید اعظم  بودن این نام را به ما گوشزد کرده است .

شایسته است از سوگند به نام پروردگار درزندگی بپرهیزیم زیرا شایسته ترین است وبزرگترین .

نکته قابل توجه دیگر موضوع اعتمادی است که خداوند به انسان می کند ، خداوند در این آیه می فرمایند در صورت نبود شاهد اگر خود سوگند یاد کرد که عملی را انجام نداده از او بپذیرید ، خداوند به زیباترین طریق ظریفترین نکته تربیتی را به ما می آموزد که همانا اعتماد به متربی است ، این راه یکی از راه هایی است که انسان در برنامه تربیتی از ان سود می جوید وبه کسی که مورد اتهام قرار گرفته  اعتماد می کند ، اگر در واقع فرد گناه کار هم باشد بعد از این اعتماد شرمنده شده و دیگر عمل زشت خود را انجام نمی دهد این قیاس شاید قیاس به جایی هم نباشد زیرا همه انسانها از علم اندک برخوردارند در صورتی که خداوند عالم به غیب است واز اعمال انسانها آگاهی کامل دارد اما با تمام این علم این اعتماد را به انسان می کند تا شاید شرمنده شود و...

علاوه بر این نکته این آیه می آموزد که پس از حق خواهی اگر حق مورد نظر ثابت نشد باید به خداوند وغضب خداوند واگذاشته شود .که خداوند بهترین حکم وبهترین قاضی است .در این آیه علاوه بر سوگندی که فرد می خورد، بار آخر او را از غضب خدا نیز می ترسانند شاید که این ترس باعث عدم انکار شود (در صورت گناه کار بودن ) یعنی حجت بر فرد تما م است اگر گناه کار بود وشاهدی بر گناه او نبود غضب خداوند بر او حتمی است واین غضب هم در دنیا وهم در آخرت گریبان فردر گناه کار را خواهد گرفت که علاوه بر گناهی که انجام داده گناه سوگند دروغ نیز بر گرده او خواهد بود .

به نام خدا

آیه  43 سوره بقره

وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّکَاةَ وَارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِینَ (43)

صَلَّ: تلق وتلوق کردن ، صدا در آوردن ، پالودن ،‌صاف کردن

صَلا : به وسط کمر کسی زدن

صَلَّی : نماز خواندن ، دوم شدن ، درود فرستادن

صَلَّی : دست گرم کردن ، با آتش نرم وراست کردن

صِلا آتش بزرگ

صلاة : نماز ، تسبیح ،‌ذکر نیک خدا ،‌دعا ، رحمت و سپاس از سوی خداوند بر بندگان

معنایی که در بالا آمده معنای  کلمات نزدیک به صلاه است ، با بررسی این کلمات به این مهم می رسیم که با کمی دقت همه کلمات بالا به نوعی نماز را برای ما تعریف می کنند ومعنی واقعی نماز را به ما یاد آوری می کنند

نماز صَل است : باعث پالایش وصاف کردن می شود در نتیجه هر عملی که باعث پالایش وصافی درون شود نماز است .

وقتی به کمر یکی زده می شود یعنی به تمام تعادل بدن ضربه ای زده می شود برای توجه به امری ، کمر مبنای تعادل بدن وعمود بودن وایستادن بدن است مثل نماز که عمود دین است وعلت ایستادن دین .

صَلی :نماز صَلی است ، درود فرستادن خدا است بر بنده ، هر عملی که موجب خشنودی خدا ودرود فرستادن خدا بر بنده شود نماز است .

نماز صَلی است که به آرامی می سازد وراست می کند وبه عمود بودن می کشاند .

نماز صِلا است ،‌آتشی است که دل ر امی سوزاند و عاشق می کند

ونماز صلاة است ، ذکر نیک خدا است ، کسی که همه زندگی به یاد نیک خدا باشد وبرای این نام زندگی کند و بی نام نفس نکشد وسر بر فرمان الهی باشد همیشه در نماز است ، پس می شود همه عمر در نماز بود همه دقیقه ها وثانیه ها .

نماز را دو معنی است :، یکی معنای عام که خواندن 5 نماز است یکی معنای خاص که عمل خیر انسان نماز است .

موضوع  قابل بحث دیگر در این آیه توجه به اصل مهم اجتماع است که خداوند می فرمایند رکوع کنید با راکعین ، اما  منظور خداوند از   انتهای این آیه چیست ؟ خداوند به انسان دستور می دهد با چه کسانی رکوع کند ؟نزدیکترین معنایی که به ذهن می رسد عبادت با دیگر خداپرستان است که خداوند به عبادت در جمع اهمیت داده وعبادات جمعی را بیشتر قبول می کند ...

اما معنای  غریب قریبتر این است که همه اعضا وجوارح شما بی هیچ  تزلزلی شب وروز در ستایش خداوند هستند بیایید از اختیار خود سود جسته  با این راکعین و ذاکرین همیشگی بر ستایش خداوند اصرار ورزید که اگر این کار را نکنید از خیل  نماز گزاران ورکوع کنندگان خلقت عقب می مانید ، شما که خلیفه الله هستید وباید عبادت شما نقل همه عالم شود ...

همه عالم راکع پروردگارند ، پس چرا ما همراه آنان نباشیم ....

ظهر عاشورا است ،‌راکع واقعی را در صحرای عشق به گناه عاشقی سر بریدند ،‌آنگاه به مقام رکوع وسپس سجود می رسی که چون حسین در ورای عشق جز یار نبینی ، در ره عشق باید قربانی داد وحسین جلوه زیبای عاشقی به رکوع رسید ، سر که چرخاند یار به علم سجود رساندش وبر افلاک فخر فروخت که تبارک الله احسن الخالقین ...

یا حسین

به نام خدا

چهاردهمین نور

آیه 16 سوره  الانبیاء

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ (16)

ما آسمان وزمین و آنچه  بین آن است را بازیچه نیافریدیم

1-   هدفمند بودن آفرینش : این آیه اشاره مستقیم به هدف مند بودن آفرینش دارد ، خلقت آسمان و زمین آنچه بین آن است برای هدفی خاص بوده ، این همه علم ، تفکر ، زیبایی وشکوه برای یک هدف زیبا وبا شکوه بوده است ،‌در زندگی بارها این سوال را پرسیده ایم یا از ما پرسیده اند که هدف از خلقت هستی چیست ؟خداوند در این آیه پایه اولیه جواب را برای ما بنا کرده که بدانید وآگاه باشید آفرینش هدفمند بوده است وما را به تفکر در چیستی هدف وادار می کند تا برای یافتن پاسخ تفکر وتعقل همراه با تلاش داشته باشیم و نکته جالب سر نخ هایی است که خداوند در آیات قران نهاده تا انسان به پاسخ سوال خود برسد وشیرینی وحلاوت کشف پاسخ را  بچشد .علل متفاوتی برای آفرینش هستی فرض شده است  که همه هست وتنها اینها نیست ، با مطالعه ادامه آیات این سوره  به یکی از اهداف آفرینش پی خواهیم برد (که همه اهداف در عین کثرت واحدند )شناختن ذات پروردگار وعبادت خالصانه وعالمانه پروردگار یکی از هدف ها ی خلقت است ، علتی که باید با استفاده از ان به نور تفکر ومعرفت خلقت آفرینش رسید .

2-   بینهما : آنچه بین زمین وآسمان است ودارای مقام بس والا است که خداوند پس از آفرینش زمین وآسمان به آن اشاره داشته .شاید این بینهما موجوداتی هستند که روی زمین زیست می کنند ولی آیا عقلانی تر نبود که خدا می فرمود آنچه روی زمین است ،‌شاید منظور پرندگان باشند که در بین زمین وآسمان در پروازند ، ولی پرندگان همواره بین زمین وآسمان نیستند تا به این نام خوانده شوند ، شاید منظور فرشتگانی هستند که برای انجام امور مربوط به موجودات زمینی بین زمین وآسمان در رفت و‌آمد هستند یا موجوداتی چون اجنه وموکلین و...یا آبی که بین زمین وآسمان  برای انجام وظیفه در رفت و آمد است  ، یا حتی چیزهای دیگری که هنوز علم انسان به دانستن وشناختن آنها نرسیده است در صورتی که وجود دارند ودر هستی صاحب نقش هستند مثلا موجودات کوچک میکروسکوپی که قدرت وتوان رفت وآمد بین زمین آسمان را دارند ویا ...در این آیه خداوند به مبحث بسیار ظریفی اشاره می کند که جای اندیشه دارد ، خداوند می فرمایند که بین زمین وآسمان چیزهایی است  که خلقت انها بیهوده وعبث نبوده است .با توجه به این آیه معنی جمله بیان شده در زمان ظهور را بهتر متوجه می شویم که  تا زمان ظهور حضرت ولی عصر (عج ) تنها دو حرف از حروف علم کشف شده است . به راستی چقدر علوم دیگر باقی مانده که باید کشف شود .

3-   آسمان : آیا منظور خداوند همین آسمانی است که بر فراز زمین ما است ؟یا آسمان مفهوم گسترده تری دارد ؟ با توجه به کوچک بودن زمین ومحدود بودن آسمان  این زمین وبر اساس مطالعات انجام شده در علم نجوم که دانش آسمان بسی فراتر از دانش امروز ما است به نظر می رسد که منظور خداوند آسمانی بس وسیع تر وگسترده تر از فهم ما است ، اسمانهایی که مکان زیست فرشتگان است ، محل زیست عروج یافتگان است و... علم بشر برای شناخت این آسمان به دانشی بس وسیعتر از دانش کنونی نیازمند است .

خداوند با بیان این آیه  به خلقت عظیمی اشاره می کند که بسی بزرگتر وشکوهمند تر از دنیای دیدنی ما است که این اشاره علاوه بر علم – قدرت – حکمت خداوند اشاره به علم محدود انسان دارد وشوق پروردگار برای گشوده شدن این اسرار توسط انسان که اگر این شوق نبود وجود سرنخ ها برای کشف علم در قرآن بی فایده بود .خداوند عالم است ودوستدار علم ومشتاق عالم شدن انسان ، پس هرگاه در راه رسیدن به علم قدمی برداشته شود در راه رضایت خدا است وخشنودی پروردگار را به همراه خواهد داشت .

مهجوریت قرآن
آخرین پست ، به قلم آنکه بودنش بهانه نذرمان شد .
یا زهرا ( س )
[عناوین آرشیوشده]