به نام خدا
شانزدهمین نور
آیه 8 سوره نور
عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ (8)
سپاس وستا یش شایسته خداوند دانایی است که بنیان خانواده ر اخلق کرد برای حفظ ارزش انسانی ،حفظ آن را جز اصول حقه هر جامعه ایی قرار داد ، خداوندی که نیاز ها را می شناسد وبرای هر نیازی مرضیه به حق آن را قرار داده.
آیات ابندایی سوره نور توجه انسان را به حرمت کیان خاواده وحفظ این کیان مقدس مبذول می دارد و حد ومجازات خارج شدن از این حریم را عنوان می کند ، این آیات به زیباترین بیان به انسان می گوید که خانواده تا چه انداه نزد خداوند دارای قداست وارزش است وبر هیچ زن ومردی خروج از این حریم شایسته نیست .
مواردی که در این آیه توجه به آن لازم است ، اصل شهادت است که خداوند تهمتی را بی شاهد پذیرفتنی نمی داند .
ومورد قابل توجه دیگر سوگند به نام پروردگار است ، پروردگار عظیم است ونامش با عظمت سوگند به نام عظیم پروردگار تا انجا بلند ورفیع است که حتی می توان در مواردی که شاهدی نیست از این نام اعظم استفاده کرد ...از این آیه متوجه می شویم سوگند به نام عظیم پروردگار همیشه ودر همه جا وبرای موارد کوچک شایسته نیست وتنها در مواردی خاص می توان از این مورد سود جست .
خداوند با بیان این آیه واینکه در هنگام نبود شاهد پس از سوگند به نام پروردگار از او در گذرید اعظم بودن این نام را به ما گوشزد کرده است .
شایسته است از سوگند به نام پروردگار درزندگی بپرهیزیم زیرا شایسته ترین است وبزرگترین .
نکته قابل توجه دیگر موضوع اعتمادی است که خداوند به انسان می کند ، خداوند در این آیه می فرمایند در صورت نبود شاهد اگر خود سوگند یاد کرد که عملی را انجام نداده از او بپذیرید ، خداوند به زیباترین طریق ظریفترین نکته تربیتی را به ما می آموزد که همانا اعتماد به متربی است ، این راه یکی از راه هایی است که انسان در برنامه تربیتی از ان سود می جوید وبه کسی که مورد اتهام قرار گرفته اعتماد می کند ، اگر در واقع فرد گناه کار هم باشد بعد از این اعتماد شرمنده شده و دیگر عمل زشت خود را انجام نمی دهد این قیاس شاید قیاس به جایی هم نباشد زیرا همه انسانها از علم اندک برخوردارند در صورتی که خداوند عالم به غیب است واز اعمال انسانها آگاهی کامل دارد اما با تمام این علم این اعتماد را به انسان می کند تا شاید شرمنده شود و...
علاوه بر این نکته این آیه می آموزد که پس از حق خواهی اگر حق مورد نظر ثابت نشد باید به خداوند وغضب خداوند واگذاشته شود .که خداوند بهترین حکم وبهترین قاضی است .در این آیه علاوه بر سوگندی که فرد می خورد، بار آخر او را از غضب خدا نیز می ترسانند شاید که این ترس باعث عدم انکار شود (در صورت گناه کار بودن ) یعنی حجت بر فرد تما م است اگر گناه کار بود وشاهدی بر گناه او نبود غضب خداوند بر او حتمی است واین غضب هم در دنیا وهم در آخرت گریبان فردر گناه کار را خواهد گرفت که علاوه بر گناهی که انجام داده گناه سوگند دروغ نیز بر گرده او خواهد بود .
