سلامت ميكنم تا كه سلامت باشي
خلقت انسان براي نخستين بار كه اراده خداوند تعلق گرفت ،از خاك ، آب و يا لجن آفريده شود و ديگر تجربه نگرديد .
و نوع آفرينش انسان با وجود حضرت آدم و هوا به گونه اي ديگر رقم خورد چنانچه آيات بي شماري دال بر اين موضوع هست .
خداوند در بحث قيامت ميفرمايد ، من دو باره شما رو بر انگيزانم با آثار روي انگشتان دستانتان پس باز ظاهرا خلقتي همانند خلقت اول داره اتفاق ميفته منتها بنظر ميرسه كه اين خلقت با اولي فرقي داره در خلقت اول ، هيچ چيز باقي و جاوادنه نيست اما در خلقت دوم ، همه چيز جاودانه است اين تفاوت ارزش كار صواب در دنيا و برتري قيامت را به آخرت نشان ميدهد .
چون گفته شده كه با همان آثار بر ميگرديد بنظر ميرسد كه معني لغوي (( مسخ )) بيشتر مورد نظر است تا معني تحت الفظي هرچند از اين معنا نيز نميشود به آساني گذشت .
اما در(( كونوا)) كه خداوند هر لحظه اراده اش تعلق بگيرد هر چيزي و هر امري شدني است با خلقت فرق ميكند در كونوا نوع شدن به اسباب و وسايل احتياج ندارد و اگر قرار هست امري اتفاق بيفتد حتما جاري و ساري مي گردد ، اما در خلقت مشاهده ميشود كه وسايل اوليه آن در طبيعت موجود هست مانند آب ،خاك و لجن و..... به هر حال در كونوا قدرت خداوندي را به بهترين شكل ممكنه نشان ميدهد كه از هيچ چيز قادر به ساختن و ايجاد كردن است .
اما چه زيباست اين جمله شما و قابل تامل و بسيار نغض (( اميد به بهبود وضعيت زندگي )) و دست نيافتن به آن چقدر عذاب آور است براي انسانهايي كه خداوند اميدشان را از آنها گرفته باشد .
