به نام خدا

آیه 12 سوره مزمل

إِنَّ لَدَیْنَا أَنکَالاً وَجَحِیماً (12)

البته نزد ما غل وزنجیر و عذاب وآتش دوزخ برای کفر کافران مهیاست

در آیه مبارکه فوق خداوند به یکی دیگر از نکات تربیتی انسان توجه کرده وانسان را به ان توجه داده است ، نشان دادن پاداش وجزای عمل .

عملی که انجام می دهیم دارای پاداش وجزا است وخداوند در این آیه به عذاب ان اشاره داشته است عذاب برای کسانی که تکذیب می کنند ومنکر می شوند ،.

اشاره دیگر خداوند در این آیه مبارک پیام زیبای خدا است به رسول مکرم اسلام که گاه مسئولیت پیامبر از کافران ومنکران سلب می شود وبه پیامبر دستور دوری وهجرت از آنان داده می شود ، این نشانه اوج بدی یک انسان است که پیام پیامبر بر او اثر نداشته باشد وهمه تلاشهای پیامبر برای هدایت او بی نتیجه وبی اثر باقی بماند و در این هنگام به پیامبر امر شد از این گروه دوری کن اینان همان کسانی هستند که بر گوش وچشمشان مهر غفلت زده شده است .

نکته مهم دیگر این است که خداوند برای فهم ما از عذاب روز قیامت مثالهایی را می زند که برای ما ملموس باشد مثلا استفاده از غل وزنجیر وطعام گلو گیر و... اینکه این غل وزنجیر چیست واین غذای گلو گیر کدام است به نظر می رسد این غل وزنجیر به معنایی دنیوی نباشد زیرا اصل ماده در دنیا با عوالم دیگر متفاوت است ، اگر هم کیفیت عذاب به همین شکل باشد باز وسیله متفاوت است وجنس ماده ایی آن با جنس این عالم متفاوت است .وبه راستی جنس مواد در برزخ وقیامت چیست ؟اتمها وملکولهای این غل وزنجیر چه ساختار وشکل وآرایش اتمی دارند ؟ وآیا این غل وزنجیر واقعی است یا معنایی ؟ آیا اعمال ورفتار خود ما غل وزنجیر ما است ؟ یا طعام گلو گیر وخفه کننده ؟ ، هر کدام که صحیح باشد در اصل عذاب فرق چندانی نمی کند ،اگر غل وزنجیر باشد که تحمل آن از اختیار بشر ضعیف جسم بیرون است واگر عمل ما گره کور بسته به دست وپای ما است برای جلوگیری از کال عذابی است بزرگتر و دردناکتر ، از انجا که عوالم بالا هم مکانی است برای رسیدن به کمال هر چه این غل وزنجیر با اعمال ما بیشتر باشد ومحکمتر رسیدن به مراتب بالا دشوارتر است وعذاب ماندن ونگاه کردن به دیگرانی که سبکبال از کنار ما می گذرند سختر است ، اینجا است که زندانیان بسته در غل وزنجیر تقاضا می کنند به دنیا باز گردندند وبه جبران خطاهای خود بپردازند که هرگز اتفاق نخواهد افتاد .با هر گناه حلقه ایی به زنجیر های خود می بافیم ، پس اینکه بگوئیم خدا عذاب می کند بی انصافی است از خدایی به این مهربانی بعید است ،‌این ما هستیم که در دنیا کلاف گناه به هم می پیچیم وگره بر گره می زنیم

وبزرگترین عذاب .... شرم از حضور در محضر پروردگار است در حالی که دیگران از کنار ما به قرب او می رسند وما در زنجیر  زشتی گناه باقی می مانیم .

مهجوریت قرآن
آخرین پست ، به قلم آنکه بودنش بهانه نذرمان شد .
یا زهرا ( س )
[عناوین آرشیوشده]