سلام
در آيه يك ادات ترديد بكار رفته كه نوعي استفهام و پرشگري رو هم نشون ميده (( ام )) كه ياي تريد است با معناي استفهامي
كه هم مردد و هم پرسش ميكنه ارباب متفرق بهتره يا الله و بعد دو صفت ازالله رو نام برده به زيبايي يكي (( الواحد )) و ديگري هم (( القهار )).
كه در واحد آن بايد اثبات وحدانيت خدا رو نمود و در ديگري كه كه صفت تفصيلي است بر وزن فعال چيره شدن خدا رو بيان ميكنه كه خود بر تري پرودگار رو بيان ميكنه .
صاحب = ملازم و معاشر و يار و دوست هم گفته شده كه اضافه شده به زنداني يعني اي دو دوست زنداني ما در فارسي هم استفاده زياد ميكنيم مثل صاحب قلم و صحاب خانه و صاحب دل و صاحب منصب و...... اين تعابير نشون ميده كه صاحب مثل يه پيشوند در ادبيات بكار رفته ولي آنچه كه اينجا هويداست بيشتر معناي ملازم و همراهي و معاشرت رو ميده كه اي دو رفيق و يا ملازم زنداني و براي رواني كلام خداست اگر به جاي صاحب رفيق رو استفاده كنيم يه نوع سنگيني و ثقل در كلام حق هويدا ميشه .
و اما خير
با فتحه در اول كلمه معناي اصل و بزرگواري و جوانمردي و بخشش و هم چنين بهترين و نيكو ترين خوبي و دارنده نيكي از بهترين معاني آن است
اميد كه مفيد واقع بشه
